"De story van La Mini Grand Sport"

UIT: Den Trekker, oktober 2006

[door Chris Wolters]

Tijdens een uitstapje naar Kelchterhoef kwamen mijn moeder en ik toevallig terecht op een tweedehands markt van caravans en motorhomes. Meteen viel ons oog op een lief klein oud caravannetje van het jaar 1966. Na wat over een prijs gehandeld te hebben werd een koop gesloten en werd het meteen naar huis getrokken.
De verkoper vertelde ons, daar het dak volledig omhoog versteld kon worden, dat het een WA-WA was. Dit bleek later echter niet zo te zijn. Na wat licht poets- en opknapwerk, maakten mijn moeder, vriendin Claire en ik onze eerste trip er mee van Bilzen naar Heist aan zee.

Ondertussen hadden we het bestaan van de BOCC te weten gekomen via een krantenartikel. Op de meeting in 't Soete Dal' in Zutendaal, op enkele kilometers van ons huis kwamen we in contact met Kris en Bob die ons meteen lid maakten. Ze konden ons echter via meegebrachte foto's niets vertellen over onze 'Mini G.S.' Alleen dat het toch wel iets unieks was. Nu was onze interesse pas goed gewekt want waar en door wie was hij gemaakt? Dat vonden we op een identificatieplaatje; het was een zekere Georges Servaye uit Orp le Grand (dichtbij Hannuit).

's Anderendaags besloten we, nog zonder veel hoop iets terug te vinden van 40 jaar geleden, een uitstapje te maken naar Orp le Grand. De eerste persoon aan wie we de weg vroegen, vertelde dat hij iemand kende die aan deze caravans gewerkt had. Deze persoon werd vlug gevonden en bleek 25 jaar trouwe dienst gedaan te hebben bij Mr. Servaye die overigens nog steeds leefde en 84 jaar oud zou zijn. Hij vertelde ons vele anecdotes met zijn baas en over de types die hij bouwde. Doch wij wilden nu zo vlug mogelijk de meester “himself” spreken, zeker daar hij slechts één kilometer verderop woonde.

Daar aangekomen wist deze kranige tachtiger ons te vertellen dat hij in de jaren '60 en '70 een 500-tal caravans gebouwd had en later, tot het jaar 1985 de merken Tabbert en Fendt had geimporteerd uit Duitsland. Meteen haalde hij een album tevoorschijn met honderden folders en foto's van zijn exposities samen met de collega's De Reu en WA-WA. En zelfs kwam er een foto naar boven van een toen nog jonge Albert en Paola gezeten in 'zijn' caravan. Ook beweerde hij dat hij hetzelfde type caravan als de onze had staan in een hangar. Meteen nam hij ons mee; er bleken een 200-tal caravans te staan om te overwinteren in twee enorme hangars. In het verste hoekje bleek zijn eigenste 'Mini G.S.' te staan uit het jaar 1972. Deze was echter voor geen geld te koop. Van dit type had hij er een 375 gebouwd, waarvan de oudste, (gelijk de onze) met geribbelde buitenpanelen afgewerkt waren. Van het type hierna waren de panelen volledig vlak. De prijzen in die tijd waren in '67 bijvoorbeeld Bfr.62.500 en Bfr.70.000 in 1970. In totaal had hij dus een 500-tal caravans gebouwd waarvan de eersten een kleiner en smaller model waren. Ook exporteerde hij vele naar Nederland en Duitsland. Hij liet ons zelfs foto's zien van "zijn" caravans op het Rode Plein in Moskou en andere exotische plaatsen. Spijtig genoeg moesten we te gauw weer afscheid nemen van deze hartelijke en joviale man, dit omdat hij zijn zieke vrouw moest verzorgen.

Terug thuis openden we nog een flesje wijn in onze 'Mini G.S.' wat trouwens, en dat had hij benadrukt, 'Mini Grand Sport' betekende en niet de initialen van zijn naam; Georges Servaye. Sindsdien bekijk ik onze caravan met heel andere ogen en raak er nog meer aan gehecht.
Beste Georges, die toch een begrip in de caravanwereld moet zijn geweest en nog steeds is, we hopen nog veel van je te vernemen, en het ga je goed.

Tot binnenkort op een volgende meeting.
Chris Wolters, Bilzen.